Δε θα τοποθετηθώ πολιτικά. Μετά δυσκολίας θα ομολογήσω γιατί βιώνουμε ιστορικές στιγμές στη χώρα μας. Ωστόσο, εμείς εδώ στο Beauty Guard λέμε πως όλοι είναι ευπρόσδεκτοι και το εννοούμε. Έτσι, για να μην εκληφθεί ως προπαγάνδα καμίας μορφής, από εδώ, δε θα μιλήσω για το ναι ή το όχι ή το λευκό του επικείμενου δημοψηφίσματος, ούτε για τα κόμματα και τις πολιτικές τους, αν είναι σωστές ή λάθος. Σε αυτό το άρθρο, ας μιλήσουμε για ανθρώπινες αξίες. Ας πούμε για ανθρωπιά, υπερηφάνεια, αλληλεγγύη, ειλικρίνεια, αλληλοσεβασμό και Δημοκρατία.
Τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα αυτές τις ώρες, είναι πολύ σημαντικά, όχι μόνο για το μέλλον των Ελλήνων αλλά και για το μέλλον των υπολοίπων λαών της Ευρώπης. Και τελικά, ο καθένας μας, θα κατασταλάξει σε μια απόφαση είτε ναι, είτε όχι, είτε λευκό την Κυριακή στις κάλπες, ανάλογα με την πληροφόρηση που έχει, τις βιωματικές του εμπειρίες,το πόσο μπορεί να ορθολογίσει τις καταστάσεις, το πόσο φοβάται ή όχι. Και εδώ ερχόμαστε στο πρώτο σημείο αυτής της ιστορίας. Η παρουσία του φόβου, μέσα σε μια απολύτως δημοκρατική διαδικασία όπως είναι ένα δημοψήφισμα, είναι εκ των πραγμάτων ένα χτύπημα κάτω από τη ζώνη για το Δημοκρατικό πολίτευμα. Το να ψηφίσει κάποιος θετικά, αρνητικά ή ουδέτερα, κατόπιν ψύχραιμης και ώριμης σκέψης είναι το ζητούμενο. Είναι όμως απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει μήνες τώρα και όχι μόνο στο τις μέρες που διανύουμε ενόψει δημοψηφίσματος, όπου, «έγκριτα» κατά τα άλλα κανάλια της τηλεόρασης, κινδυνολογούν με μόνιμες ατάκες του τύπου «Δραματικές εξελίξεις…» ή «ώρα μηδέν για την Ελλάδα» κ.α. επακολουθούμενες από επικές και πομπώδεις μουσικές, που καταφέρνουν να σε σκιάζουν, την ώρα που εσύ πρέπει να αποφασίσεις νηφάλιος. Τρομολαγνεία στο έπακρον θα έλεγε κανείς! Η δε προπαγάνδα δίνει και παίρνει, χώρια από τις παρεμβάσεις «σημαντικών» ανθρώπων, που προσπαθούν να προσηλυτίσουν τον έλληνα πολίτη προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση με φοβικά επιχειρήματα, ενώ δεν έχουν καμία απολύτως δικαιοδοσία να εκφέρουν γνώμη και να παρεμβαίνουν σε μια καθαρά εσωτερική ελληνική υπόθεση. Ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης είναι να εκφωνούν και να γράφουν τις ειδήσεις. Το να τις χρωματίζουν με φοβικά συναισθήματα ή να εκφέρουν απόψεις προς μια κατεύθυνση είναι καθαρή προπαγάνδα. Έτσι, όλη η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια Επίδαυρο όπου εκτυλίσσεται ένα σύγχρονο και δακρύβρεχτο ελληνικό δράμα, ένα θεατρικό υποκουλτούρας της τιβί και όχι μόνο… και που να βρεις και από μηχανής Θεό τέτοια ώρα;
Ένα άλλο σημείο, εξίσου σημαντικό κατά τη γνώμη μου, είναι το γονιδιακό μας πρόβλημα της ελληνικής διχόνοιας, που καλά κρατεί αιώνες τώρα, σχεδόν σε όλα τα σημαντικά σταυροδρόμια της ιστορίας μας. Το δικαίωμα του καθενός μας να πρεσβεύει μια άποψη είναι αναφαίρετο. Το ιδανικό βέβαια είναι να την πρεσβεύει με νηφαλιότητα και τεκμηρίωση, ωστόσο, ακόμη και αν δεν είναι ψύχραιμος εξ ιδιοσυγκρασίας ή εκ των συνθηκών, και πάλι παραμένει αναφαίρετο! Κοινός τόπος όλων μας, είναι να ζήσουμε καλύτερες μέρες. Να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, να εργαστούμε, να προσφέρουμε, να εξελιχθούμε ως άνθρωποι και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια καλύτερη ζωή για τις επόμενες γενιές. Και για την υλοποίηση αυτού του κοινού τόπου, ο φανατισμός και οι αναμεταξύ μας διαμάχες είναι τροχοπέδη. Τι νόημα έχει η διαμάχη; Προς τι ο σπαραγμός; Ας επιστρατεύσουμε τον αυτοσεβασμό και τον αλληλοσεβασμό μας, τόσο πριν το δημοψήφισμα, όσο και μετά. Και ειδικά μετά, που υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, αν το όποιο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δε βελτιώσει τις συνθήκες της ζωής μας, να στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου, ακόμη περισσότερο. Έχουμε έναν κοινό τόπο και ας διαφωνούμε στο δημοψήφισμα, ας εστιάσουμε με αξιοπρέπεια και σύμπνοια σε αυτόν, χρησιμοποιώντας γόνιμο και εποικοδομητικό διάλογο. Ας ενώσουμε δυνάμεις για εξυπηρετήσουμε αυτό τον κοινό τόπο, αντί να τις σπαταλάμε άσκοπα σε διαμάχες, βιαιότητα, φανατισμό και μισαλλοδοξία. Θα κρατήσω στο νου μου τη φράση του Βολταίρου και με αυτήν θα πορευτώ… «Δε συμφωνώ ούτε με μια λέξη απ’ όσα λες, αλλά θα υπερασπιστώ και με το τίμημα της ζωής μου ακόμη, το δικαίωμα σου, ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις»
Ας ψηφίζουμε λοιπόν κατά συνείδηση στο δημοψήφισμα της Κυριακής, με ψυχραιμία και με γνώμονα το κοινό καλό. Το ποια επιλογή είναι γενναία, ποια είναι λογική και ποιά παράλογη, δε μένει παρά να μας το πει η ιστορία…
Άρτεμις Χριστίνα Μ.
