Έχετε διανύσει χιλιόμετρα, για να φτάσετε σε μια αξιοπρεπή παραλία. Έχετε υπάρξει αρκετά τυχεροί, για να βρείτε μία ομπρέλα και ξαπλώστρα, για να αποθέσετε το ταλαιπωρημένο από το capital control κορμί σας. Ο φρέντο εσπρέσσο έρχεται στην ώρα του, δροσερός και απολαυστικός. Το κύμα σκάει στην ακρογιαλιά κελαρυστό. Όλα μοιάζουν υπέροχα μακριά από την πόλη.

Μέχρι που μια διαπεραστική φωνούλα αρχίζει να σας τρυπά τα αφτιά: «Μαμάάάάάάάάάά !!!!! Θέλω λουκουμά / παγωτό / πορτοκαλάδα» ή «Η Κατερίνα-Σοφία μού γκρέμισε το κάστρο!!!» ή «Έχει φύκια εδώ!!!» (πολύ πρωτότυπο) ή «Φέρε μου το τάμπλετ!!!». Η δόλια μάνα, κάτω από τα τεράστια γυαλιά ηλίου της, ανταποδίδει τις φωνές, γιατί πού να σηκώνεσαι τώρα.. : «Έλα να φας το τοστ σου!» ή «Κωνσταντίνε / Αλκίνοε / Πρωταγόρα, άσε κάτω το τζουγκρανάκι της Αριστέας / Μαρίας-Τερψιχόρης / Γκούντρουν-Πελαγίας!!» ή «Ο λουκουμάς δεν κάνει καλό, θα φας κέικ με γκότζι μπέρρυ, που έφτιαξα!!» και βέβαια «Δεν θα με τρελάνεις εσύ εμένα / ίδιος ο πατέρας σου, άτσαλος» ή και «Μια γουλιά καφέ δεν με αφήνεις να πιω, τύραννε..».

Φίλοι που έχουν δουλέψει σε παραλίες τα καλοκαίρια με διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχουν πιο κακομαθημένα, νευρικά και ασεβή παιδιά από τα Ελληνόπουλα (με φωτεινές εξαιρέσεις φυσικά). Πού οφείλεται αυτό και τι μπορούμε να κάνουμε, για να το αντιμετωπίσουμε, πέρα από αστεϊσμούς;

Το ότι είμαστε μεσογειακός λαός με φλογερό ταμπεραμέντο δεν αρκεί, για να εξηγήσει την κατάσταση. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι:

• Από πολύ μικρή ηλικία, το παιδί, οι ανάγκες και οι παραξενιές του γίνονται το απόλυτο επίκεντρο του σπιτιού. Οι γονείς, ανίκανοι να δείξουν την υπομονή που χρειάζεται, για να διατηρήσουν μια σταθερή στάση με όρια απέναντι στο παιδί, προτιμούν να μην του χαλούν χατίρια, για να τους αφήνει ήσυχο. Έτσι, όμως, το παιδί μαθαίνει ότι μπορεί να χειρίζεται τους γονείς του καταπώς το βολεύει, χωρίς να σέβεται και να υπολογίζει κανέναν πέρα από τον εαυτό του.

• Η οικονομική κρίση και η εργασία της μητέρας υποχρεώνει τους γονείς σε ανάθεση μέρους του μεγαλώματος του παιδιού στους παππούδες, οι οποίοι συνήθως κακομαθαίνουν το παιδί ακόμα περισσότερο. Γενικά, όσο περισσότεροι παρεμβαίνουν στο μεγάλωμα του παιδιού τόσο δυσκολότερο είναι να ακολουθηθεί σταθερό σχέδιο ανατροφής του.

• Συχνά, το παιδί αναπαράγει την ένταση του περιβάλλοντός του. Όταν βλέπει τους γονείς του να ζουν με εντάσεις, γνήσια μιμητικό ον, μαθαίνει ότι η επικοινωνία των ανθρώπων μόνο με φωνές μπορεί να πραγματοποιηθεί. Και η αλήθεια είναι ότι η περιρρέουσα κοινωνικοοικονομική συνθήκη μόνο νηφαλιότητα δεν καλλιεργεί.

• Ειδικά στις διακοπές, οι γονείς προσδοκούν να χαλαρώσουν και οι ίδιοι και για αυτό δεν διαθέτουν ακόμα περισσότερο την υπομονή να εξηγούν στο παιδί και να του βάζουν όρια.

• Παρά την περί του αντιθέτου διαδεδομένη αντίληψη, η ελληνική οικογένεια δεν είναι καθόλου κοινωνική επί της ουσίας, λειτουργεί συνήθως με επίκεντρο τη βόλεψή της και αυτό περνάει στο παιδί ως αυτονόητη στάση ζωής (η παραλία είναι δικιά μας και εδώ κάνουμε ό,τι θέλουμε, κατ’ αναλογία του ότι ο δρόμος είναι δικός μας όταν οδηγούμε κ.ά.).

• Τέλος, το αυξανόμενο ποσοστό προβληματικών οικογενειών (διαζύγια, διαστάσεις κ.ά.) αναστέλλει έτι περαιτέρω την ωρίμανση του παιδιού, καθώς, σε συνδυασμό με την απουσία του εργαζόμενου γονιού, καθιστά για αυτόν ενοχική κάθε απόπειρα τοποθέτησης ορίων και αναπόφευκτη την εξαγορά συνειδήσεως με ελαστική στάση.

Τι μπορεί να γίνει, για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο; Πέρα από την επίλυση των ανωτέρω αιτιών εν τη γενέσει τους (μεγάλωμα του παιδιού με όρια, καλλιέργεια του σεβασμού στο συνάνθρωπο σε κάθε έκφανση της ζωής πρωτίστως μέσω του προσωπικού παραδείγματος κ.ά.), για τον άτεκνο λουόμενο που δικαιούται τη γαλήνη της παραλίας μετά από μια δύσκολη εβδομάδα, σύντομος οδηγός επιβίωσης:

• Προτιμήστε παραλίες με λιγότερες οικογένειες (γνωστές λίγο πολύ στην περιοχή σας, σκεφτείτε καλά ή ρωτήστε).

• Προτιμήστε anti-sos ημέρες και ώρες για οικογένειες (π.χ. Κυριακή στις 10 το πρωί δεν τη γλιτώνετε σχεδόν πουθενά, καθώς τα Ελληνόπουλα έχουν ξυπνήσει από τις 7 – ενώ τις καθημερινές δεν σηκώνονται με τίποτα για να πάνε σχολείο – και οι δύσμοιροι γονείς ξεκινούν νωρίς για την παραλία). Μεσημεράκι οι πιθανότητες είναι περισσότερο με το μέρος σας.

• Σε περίπτωση που τα ανωτέρω δεν είναι εφικτά, άφιξη νωρίς στην παραλία και ταχύτατη αναζήτηση του γεωμετρικού τόπου* των ξαπλωστρών που βρίσκονται μακριά από πιθανές εστίες ανεξέλεγκτου, ενοχλητικού θορύβου (παιδάκια, σκυλάκια, ραδιόφωνα, ρακέτες κ.ά.).

• Στο κακό σενάριο που η μεταμοντέρνα οικογένεια Χωραφά με smartphone και αλμοδοβαρικά ντεσιμπέλ επιλέξει να εγκατασταθεί δίπλα σας και εσείς δεν είστε έτοιμοι να αποχωρήσετε ηττηθέντες από τη μοίρα κατά κράτος, συστήνονται, εκτός από υπομονή και ωτασπίδες, ελαφρά αναγνώσματα παραλίας, όπως «Ο Ηρώδης φιλούσε υπέροχα», δήθεν εκτεθειμένα σε κοινή θέα, καθώς και δήθεν τυχαίες συνομιλίες στο κινητό με φανταστική φίλη τύπου «Μια βουτιά ήρθα να κάνω, αλλά δεν μπορώ να ηρεμήσω εδώ», σε ντεσιμπέλ τόσα, ώστε να ακούγεστε από τη διπλανή «διακριτική» οικογένεια. Στην ακραία περίπτωση που ερωτηθείτε, στοιχειώδης αστική ευγένεια επιβάλλει την απάντηση «μα είναι αυτό το χρώμα ομπρέλας που με αποσυντονίζει, δεν βρίσκετε;».

• Ως ύστατη, απέλπιδα προσπάθεια – στα όρια όμως της ηθικής και της αξιοπρέπειας – επιφυλάξτε είτε προκλητικές περιπτύξεις με το ταίρι σας είτε (και) topless, οπότε τα αμείλικτα ελληνικά ήθη ίσως σας γλιτώσουν με την άτακτη αποχώρηση της οικογένειας Χωραφά, με την κλασική μουρμούρα «χάθηκε το σέβας πια»..

Από καρδιάς, καλή τύχη.

current_Panos

 

* γεωμετρικός τόπος (όρος δανεισμένος από τη γεωμετρία): το σύνολο των σημείων που αυτά και μόνον αυτά διαθέτουν μια κοινή ιδιότητα.

0 Comments

Leave a reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

*

©2015

contact us

We're not around right now. But you can send us an email and we'll get back to you, asap.

Sending

Log in with your credentials

Forgot your details?