Η ζάχαρη δεν κάνει καλό στην υγεία, οι αλήθειες να λέγονται. Μα είναι και αυτές οι αγαπημένες συνήθειες, που είναι τόσο γλυκές από μόνες τους, με ή χωρίς την κατανάλωση γλυκών, που δε θέλεις να τις κόψεις με τίποτα! Αν δε, συνδυάζονται και μ’ ένα γλυκάκι, τότε μετατρέπονται σε εμπειρία ζωής!
Με όσους είμαστε φίλοι στο Facebook, πιθανότατα κάπου..κάπως.. θα έχετε διαβάσει αναρτήσεις μας, που να περιγράφουν το σκηνικό. Οι καλύτερες ιδέες μας, σε ο,τι και αν καταπιαστούμε να κάνουμε ήρθαν στις φάσεις, που όλοι μαζί οι συνεργάτες, μαζευτήκαμε για να δουλέψουμε όχι σε σικ στρογγυλές τράπεζες meeting room, αλλά στο παρεΐστικο στιλ.. Σάββατο πρωί.. με καφεδάκι και γλυκό! Η γλυκιά αυτή συνήθεια, ξεκίνησε από την παρατήρηση ότι η editor Χριστίνα, μας έλεγε τα καλύτερα, όταν υπήρχε στο χώρο της συνάντησης γλυκό από κάποια ονομαστική γιορτή συνεργάτη. Έτσι και εμείς το καθιερώσαμε. Και αν εξαιρέσεις τις ενστάσεις της ζυγαριάς ενίοτε, η συνήθεια μας αυτή καλά κρατεί χρόνια τώρα. Είναι γλυκιά και δημιουργικότατη και τη μοιραζόμαστε μαζί σας. Ιδού λοιπόν τα πιο αγαπημένα μας στέκια στην πόλη μαζί με ιστορίες λατρεμένων γλυκών…
Τσουρέκι μαστίχας, το παραδοσιακό.
Οι λάτρεις του είδους, δεν το απολαμβάνουν μόνο το Πάσχα. Το παραδοσιακό αυτό μυρωδάτο, γλυκό, ψωμάκι μαστίχας, κρατά την καταγωγή του από την Αρμενία, όπου έφτιαχναν ένα παραδοσιακό στρογγυλό επίπεδο ψωμί με σουσάμι, το οποίο ονόμαζαν chorek. Στη χώρα μας ήρθε επί τουρκοκρατίας, όπου και φτιάξαμε τη δική μας εκδοχή, με αυγά, γάλα, φρέσκο βούτυρο και πολύ πολύ αρωματική ελληνική μαστίχα, το τσουρέκι!
Στην περίπτωση μας, το αφράτο τσουρεκάκι μαστίχας, συνοδεύει συνήθως τον αρωματικό καφέ φίλτρου, κάθε φορά που η συναντήσεις μας γίνονται στο σπίτι μου στο Παγκράτι. Και επιλέγουμε τσουρέκι στις περιπτώσεις αυτές, γιατί το καλύτερο ever το βρίσκουμε στο παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο Lido, επί της οδού Χρεμωνίδου. Από την άλλη πλευρά, εξίσου αλησμόνητο μας έχει μείνει και το τσουρέκι με γέμιση κάστανο και επικάλυψη λευκής σοκολάτας του Τερκενλή!
Αειθαλές… Μιλφεϊγ!
Το όνομα του mille feuille, σημαίνει στα γαλλικά χίλια φύλλα! Πρόκειται για το πιο διάσημο γαλλικό γλυκό, γνωστό και ως πάστα του Ναπολέοντα. Έκανε το ντεμπούτο του στη Γαλλία το 1651 και αποτέλεσε ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της Γαλλικής κουζίνας και ζαχαροπλαστικής, που μέχρι και τότε, είχε μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Στην Ελλάδα το αγαπάμε, γιατί είναι πολύ συχνά το γλυκό της Κυριακής μας… ενώ έχουμε φροντίσει να το παρασκευάζουμε και σε πολλές απολαυστικές παραλλαγές, με σοκολάτα, κάστανο, φράουλες ή κρέμα ζαμπαγιόνε. Η αλήθεια είναι ότι περιώνυμο μιλφεϊγ φτιάχνει η editor Χριστίνα… ωστόσο όταν δεν το τρώμε από τα χεράκια της, αγαπάμε εξίσου το μιλφεϊγ του Ζαχαροπλαστείου Δέσποινα, στο Κολωνάκι, επί της οδού Π. Ιωακείμ.
Cheesecake.. and the city!
Το ξέρουμε για αμερικάνικο γλυκό, αλλά παραδόξως είναι ελληνικότατο και μάλιστα αρχαίο! O λόγος για το πολυαγαπημένο cheesecake, όπου οι ιστορικές πηγές περιγράφουν το γλυκό αυτό, ως το επιδόρπιο των αθλητών στους πρώτους ολυμπιακούς αγώνες το 776 π.Χ. Μόλις το 1872, στην Νέα Υόρκη αναφέρθηκε για πρώτη φορά ο όρος cream cheese, απ’ όπου πήρε και το σημερινό του όνομα. Οι Ιταλοί προτιμούν να το φτιάχνουν με τυρί mascarpone, ενώ εμείς αγαπάμε το κρέμα Φιλαδέλφεια και πολύ συχνά προσθέτουμε και λίγο γιαούρτι. Όπως και να’ χει μας αρέσει πολύ… είναι ελαφρύ και ντελικάτο! Το καλύτερο μας, είναι το Μaggie’s cheesecake γιατί έχει πλούσια απαλή κρέμα, χωρίς αυγά και θεσπέσια φρούτα του δάσους! Το βρίσκουμε συχνά πυκνά στο κατάστημα cake στο Κολωνάκι, επί της οδού Ηροδότου.
Tiramisu.. ανέβασε με!
Είναι ο,τι ακριβώς λέει το όνομα της… πραγματικά ανεβαστική! Ειδικά αν είναι φτιαγμένη και με πολύ καλό ιταλικό espresso τότε σε στέλνει στον παράδεισο! Η ιστορία του γλυκού παραμένει ένα μυστήριο, αφού πολλές εκδοχές υπάρχουν γι’ αυτήν. Για κάποιους η γέννηση της tiramisu ξεκινάει το 17ο αιώνα, στη Σιένα της Ιταλίας, όπου επινοήθηκε προς τιμή του Δούκα Cosimo de Medici III. Άλλοι πάλι λένε πως η tiramisu, επινοήθηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου οι γυναίκες της βόρειας Ιταλίας, έφτιαξαν αυτό το γλυκό για να τονώνονται οι άντρες τους κατά τη διάρκεια της μάχης. Και μάλιστα, έδωσαν γλυκόπικρη γεύση στην tiramisu, για να μοιάζει με τον έρωτα και με αυτόν τον τρόπο να μην τις ξεχάσουν οι άντρες τους ποτέ. Η δεύτερη εκδοχή, είναι πιο αγαπησιάρικη και μου αρέσει περισσότερο, θα ομολογήσω. Όποια και να είναι η καταγωγή, η tiramisu είναι αιώνια αγαπημένη μας. Αναζητήσαμε την καλύτερη εκδοχή της παντού, γιατί ο συνεργάτης μας Μπάμπης, έχει σπουδάσει στη Φαρμακευτική της Φλωρεντίας, και ως ιταλοτραφής που είναι, σίγουρα μια καλή tiramisu του ανεβάζει το κέφι και στέλνει και τις δημιουργικές ιδέες του στο ζενίθ! Εμείς την καλύτερη tiramisu, δεν την βρήκαμε σε ζαχαροπλαστείο της Αθήνας. Την απολαμβάνουμε στην παραδοσιακή ιταλική trattoria Che Sara, ως επισφράγισμα μιας πανδαισίας αυθεντικών ιταλικών πιάτων. Είναι η trattoria της καρδιάς μας, γιατί μας φιλοξένησε άπειρα βραδάκια, πεινασμένους, μετά τη δουλειά και εκτός από τις εκλεκτές γεύσεις που μας πρόσφερε, ο ιδιοκτήτης της, ο Τόνυ, ως ιταλιάνο βέρο που είναι, μας τραγούδησε και καντσονέτα με την κιθάρα του. Η trattoria βρίσκεται επί της οδού Νοταρά, στον Ταύρο.
Σοκολατολατρεία με… Προφιτερόλ!
Ποιος να πει όχι, σε ένα λαχταριστό προφιτερόλ με πλούσια κρεμώδη σοκολάτα και αφράτα σουδάκια γεμισμένα με βελουτένια κρέμα αυθεντικής βανίλιας; Δε γίνονται αυτά τα πράγματα… θα ήταν αγένεια εξάλλου!
Το προφιτερόλ είναι ο βασιλιάς των γαλλικών γλυκών, όπου όμως, δε μπορέσεις να το βρεις στη μορφή που το απολαμβάνουμε στην Ελλάδα. Το αυθεντικό γαλλικό προφιτερόλ, έχει σου γεμισμένα με παγωτό βανίλιας Μαδαγασκάρης και από πάνω πολύ ζεστή σοκολάτα. Είναι ένα γλυκό που σου το φτιάχνουν οι γαλλικές patisserie την ώρα που το παραγγέλνεις. Εμείς εδώ οι πολυμήχανοι Έλληνες βέβαια, αλλά και οι ιταλοί, έχουμε επιδοθεί σε πολλές διαφορετικές παραλλαγές του.. με λευκή σοκολάτα, αμύγδαλα, καραμέλα ή και φρούτα.
Το προφιτερόλ αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν της παρέας μας, κάθε φορά που πρέπει να βρεθούμε στο κέντρο της Αθήνας για κάποια δουλειά, μετά την οποία, ακολουθεί πάντα ένα ευεργετικό break για εσπρεσάκι και γλυκό, στο Απολλώνιο, επί της οδού 3ης Σεπτεμβρίου… και μπορεί το περιβάλλον να μην είναι ειδυλλιακό… αλλά εκεί φτιάχνεται μακράν το καλύτερο προφιτερόλ ever!
Γαλακτομπούρεκο.. της γιαγιάς!
Μα υπάρχει Έλλην που να μην έχει παιδικές αναμνήσεις στο σπίτι της γιαγιάς, που να μην συμπεριλαμβάνουν και το γαλακτομπούρεκο; Η δική μου γιαγιά, όταν έφτιαχνε την κρέμα του, «έκρυβε» στην κατσαρόλα της μερικές φλούδες αρωματικού περγαμόντου και μοσχομύριζε και το σπίτι και το γλυκό. Και τελικά, όλη η τέχνη του ζαχαροπλάστη, φαίνεται στο σιρόπιασμα, που πρέπει να είναι ελαφρύ και σωστά μοιρασμένο, ώστε να μη γίνεται πολύ γλυκό – σερμπέτι που λένε και οι Σμυρνιές- και να τρώγεται ευχάριστα. Η αλήθεια είναι ότι γαλακτομπούρεκο με κρέμα περγαμόντο δε βρήκαμε πουθενά.. όμως θεϊκό είναι το γαλακτομπούρεκο του Γαλυφιανάκη, στην περιοχή του Κάραβελ και επίσης πολύ απολαυστικό είναι και το κανταΐφι με κρέμα γαλακτομπούρεκου στο Κοσμικόν.
Το γλυκό της μπαλαρίνας…Pavlova!
Πήρε το όνομα της από τη διάσημη χορεύτρια Anna Pavlova. Και όχι άδικα, μιας και οι δυο είναι αιθέριες και σαφέστατα κλέβουν την παράσταση! Στην Ελλάδα δεν είναι τόσο δημοφιλές το γλυκό αυτό, ίσως γιατί τα ελληνικά γλυκά είναι πραγματικά υπέροχα. Ωστόσο, αν αναλογιστεί κανείς ότι φτιάχτηκε προς τιμήν της μεγαλύτερης μπαλαρίνας όλων των εποχών, δεν μπορεί παρά να είναι απλά θεϊκό! Για να τη γευτούμε, επισκεπτόμαστε συχνά πυκνά… το προφανές μέρος… Το σπίτι της Pavlova, στο Κολωνάκι… την απολαμβάνουμε σε διάφορες άπαιχτες παραλλαγές… με μάνγκο, φρούτα του δάσους, lime, μόκα… και ύστερα βαίνουμε ευτυχισμένοι και ολοταχώς προς καύση των θερμίδων τουλάχιστον σε salsa practice!
Βύσσινο.. κρέμα.. σοκολάτα.. ή αλλιώς.. Black Forest!
Γερμανικό γλυκό, που πήρε το όνομα του από την παραδοσιακή ενδυμασία των γυναικών του Μέλανα Δρυμού ή αλλιώς μαύρου δάσους. Όταν είναι καλοφτιαγμένη, μπορεί να είναι μια από τις καλύτερες επιλογές για επιδόρπιο μετά από ένα δείπνο που περιλαμβάνει κρέας. Και αυτό γιατί αφήνει στον ουρανίσκο μια αρωματική ανάμνηση γλυκιάς βανίλιας, μεθυστικής σοκολάτας και παιχνιδιάρικου βύσσινου ταυτόχρονα! Είναι ανάλαφρη… ισορροπημένα γλυκόξινη… απόλυτα χωνευτική.. πραγματικά απολαυστική! Και δε θα μπορούσαμε να την απολαμβάνουμε πουθενά καλύτερα, παρά στον όμορφο κήπο μιας αυθεντικής γερμανικής μπυραρίας, στην Καισαριανή, στο Ritterburg Beer Garden.
Μα καφές… χωρίς μηλόπιτα γίνεται?
Ένας αρωματικός απογευματινός καφές ταιριάζει με τη μηλόπιτα όπως ακριβώς το κλειδί στην κλειδαριά! Σε όποια παραλλαγή και αν την προτιμάει κανείς, κλασική.. ανάποδη γαλλική.. με σοκολάτα.. με παγωτό βανίλια.. με σιρόπι καραμέλας, η μηλόπιτα είναι αγαπημένο χειμωνιάτικο επιδόρπιο της παρέας. Η ιστορία της ξεκινάει το 1860 στο Παρίσι, όπου και πρωτοφτιάχτηκε η τάρτα Τατίν, μια τάρτα μήλου η εξέλιξη της οποίας είναι η σημερινή ανάποδη γαλλική μηλόπιτα.
Η μηλόπιτα είναι πολύ δημοφιλής και μπορείς να τη βρεις παντού.. ωστόσο οι περισσότερες μηλόπιτες που κυκλοφορούν είναι βιομηχανοποιημένες από κατάψυξη.. και για τους λάτρεις του είδους, όπως εγώ, αυτό είναι ύβρις! Νομίζω πως μια από τις καλύτερες μηλόπιτες που δοκιμάσαμε με το καφεδάκι μας, σε αυτήν τη συνεργατική παρεούλα, ήταν φτιαγμένη στη κουλουροποιία Τυλιγάδα, Αντήνορος και Σπ. Μερκούρη, στο Παγκράτι. Χειροποίητη και φρέσκια… όπως ακριβώς μας αξίζει να την τρώμε!
Λουκουμάδες.. ή σβίγγοι?
Οι περισσότεροι, τους ξέρουν ως λουκουμάδες… αλλά στην πραγματικότητα αυτά τα απολαυστικά στρόγγυλα μελένια ζυμαράκια λέγονται σβίγγοι. Οι λουκουμάδες είναι δακτυλίδια ζύμης και στην ουσία η διαφορά τους έχει να κάνει περισσότερο με τον τόπο καταγωγής τους και την όψη, παρά με τη γεύση! Όπως και να έχει αυτές οι ζουμερές και γλυκύτατες τηγανιτές μπαλίτσες μελιού, ανήκουν στα παραδοσιακά μας γλυκά και τα απολαμβάνουμε δεόντως! Οι δε παραλλαγές τους με σοκολάτα, καραμέλα ή ξηρούς καρπούς είναι εξίσου άξια αναφοράς και γαστρονομικής δοκιμής! Εντάξει, το ξέρουμε όλοι.. χρόνια τώρα.. οι καλύτεροι λουκουμάδες της πόλης εδρεύουν στην Πανεπιστημίου.. λουκουμάδες Αιγαίον.. τι άλλο?
Και με αυτά και με αυτά.. μετράμε άπειρες ώρες δουλειάς συνοδευόμενης από τρελές δημιουργικές ιδέες, κλίμα παρεΐστικο, λαχταριστά γλυκά, δυνατούς espresso, ατάκες… Kαι μας αρέσει! Όλα μας αρέσουν… μα πιο πολύ που είμαστε επαγγελματίες ερασιτέχνες… εραστές της τέχνης δηλαδή.. της κάθε τέχνης! Και δε μας νοιάζει που κατά καιρούς παχαίνουμε και λιγάκι… γιατί η editor Χριστίνα, η φαρμακοποιός μας, μας ξανακάνει fit σε χρόνο dt!
Άννα Μελισσινού.
