Με αφορμή το κλείσιμο ενός έτους περίπου από εκείνη την ημέρα που έτρεχα περιχαρής σε όλο το σπίτι με ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης στο χέρι και που ανακοίνωνα ενθουσιασμένη σε όλους τους δικούς μου ανθρώπους το ευχάριστο γέγονος, αποφάσισα να γράψω αυτές τις γράμμες σήμερα για να μοιραστώ μαζί σας τα «μαθήματα» που πήρα αυτή την περίοδο – ορόσημο στη ζωή μιας γυναίκας.
Tο γεγονός πως οι περισσότεροι βομβαρδιζόμαστε στις οθόνες της τηλεόρασης και του υπολογιστή μας από εικόνες γυναικών γαλήνιων και τρισευτυχισμένων που κοιτάζουν με αγάπη τη φουσκωμένη κοιλίτσα τους (κι εγώ έχω μερικές τέτοιες δικές μου μιας και ο αδερφός μου είναι φωτογράφος και έγινα το εγκυο-μοντέλο του) μας κάνει να πιστεύουμε πως αν μη τι άλλο η εγκυμοσύνη είναι μια ξένοιαστη περίοδος που περιέχει μια γλυκιά αναμονή μέσα της και τίποτα άλλο. Έτσι πίστευα κι εγώ. Βέβαια, κάποιες φίλες που είχαν βιώσει την εμπειρία μου χαλούσαν το όνειρο λέγοντας μου πως τόσο το σώμα όσο και η ψυχολογία μιας γυναίκας μπαίνει σε μεγάλη δοκιμασία , αλλά εγώ πίστευα πως όταν συνειδητά παίρνεις την απόφαση να γίνεις γονιός είσαι θωρακισμένος ώστε να αντιμετωπίσεις την κάθε δυσκολία που θα προκύψει. Και είχα δίκιο!
Καταρχήν , αντικειμενικά το σώμα της γυναίκας στη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης αλλάζει. Και όσο χαριτωμένη και αν φαίνεται αυτή η κοιλίτσα που σιγά σιγά ξεπροβάλλει, τόσο άβολη μπορεί να κάνει την καθημερινότητα , ειδικά όσο πλησιάζει προς τους τελευταίους μήνες της . Θυμάστε τις ωραίες βραδιές που κοιμόσασταν αγκαλίτσα με το σύντροφό σας? Λοιπόν, ξεχάστε τις! Ναι, ναι ξεχάστε τις! Είχατε τη συνήθεια να φεύγετε βιαστικά από το σπίτι φορώντας γρήγορα τα παπούτσια σας και πρότου δέσετε ακόμα τα κορδόνια καλά – καλά να έχετε βρεθεί στο αυτοκίνητο? Ξεχάστε και τις βιαστικές κινήσεις! Το μωράκι σας, όσο μεγαλώνει, θέλει χώρο και χρόνο. Το χωρο και το χρόνο το δικό σας που πριν ήσασταν μονάδα και τώρα ξαφνικά είστε δύο σε ένα.
Μαζί με τη δυσκολία διατήρησης ισορροπίας στο σώμα σας λόγω της αλλαγής του κέντρου βάρους που προκαλεί η νεοαποκτηθείσα κοιλίτσα σας, αρχίζει να κλονίζεται και η ψυχική ισορροπία που από τις ορμόνες και μόνο που κάνουν πάρτι στο σώμα , αρχίζει να παίρνει την κάτω βόλτα. Η διάθεση της έγκυου γυναίκας είναι ευμετάβλητη καθώς οι ορμονικές αλλαγές αυξάνουν την ένταση με την οποία βιώνει τα συναισθήματα , γεγονός που δημιουργεί μια σύγχυση το λιγότερο. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος στη δική μου περίπτωση ήταν να μπορώ να νιώθω τρισευτυχισμένη και μετά από λίγα λεπτά να είμαι απόλυτα δυστυχισμένη χωρίς καμία δυσκολία ( ο σύζυγος Στέφανος νομίζω τις θυμάται αυτές τις εναλλαγές στο συναίσθημα ακόμα καλύτερα και με περισσότερες λεπτομέρειες από ο,τι εγώ . Ένα κομμάτι του δεν θα τις ξεπεράσει ποτέ επίσης , χε χε ).
Τι μπορεί να μάθει κανείς όμως από όλο το σωματικό και συναισθηματικό αλαλούμ….? Λοιπόν, σας διαβεβαιώνω πως έμαθα και μάλιστα πολλά. Η εννιάμηνη αυτή περίοδος με έμαθε καταρχήν να έχω υπομονή. Εγώ που ήμουν ανυπόμονη και δεν μπορούσα να περιμένω τίποτα και κανέναν , κατάλαβα πως κάποια πράγματα χρειάζονται τον χρόνο τους. Και πως τα απολαμβάνουμε περισσότερο όταν περιμένουμε. Η αναμονή κάθε μήνα να δω το μωρό μου στον υπέρηχο , η ανυπομονησία να νιώσω τα πρώτα του σκιρτήματα , να μάθω το φύλο του, με έκανε να καταλάβω πως όλα αυτά τελικά δεν είχαν τόση σημασία. Ήταν κομμάτια μόνο μιας γενικής εικόνας η οποία ήταν πως ένα μικρό πλάσμα σε λίγο θα ήταν κοντά μου, έξω μου και όχι μέσα μου. Και εν τέλει, όλο αυτό το διάστημα με έκανε να δένομαι με το μικρούλι μου κάθε μέρα και πιο πολύ καθώς και να προετοίμαζομαι ψυχολογικά για το επόμενο στάδιο , αυτό όπου θα αναλάμβανα για πρώτη φορά ένα νέο ρόλο, αυτό της μητέρας , οπότε κάθε άλλο παρά άχρείαστο διάστημα ήταν. Ακόμα, έμαθα καλύτερα το σώμα μου . Κατάλαβα, λόγω της προδιάθεσής μου για σακχαρώδη διαβήτη , πόσο καλό κάνει η εφαρμογή μιας ισορροπημένης διατροφής στην επίτευξη τόσο σωματικής όσο και ψυχικής ευεξίας . Ένα στοιχείο που με χαρακτηρίζει έντονα είναι αυτό της ανάγκης να ελέγχω τα πάντα. Η εγκυμοσύνη μου με απάλλαξε και από αυτό! Μη γνωρίζοντας τι με περιμένει σε καθημερινό επίπεδο και μην μπορώντας να αλλάξω δυσάρεστες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα τις πρωινές ανεπιθυμήτες ναυτίες του πρώτου τριμήνου , έμαθα να είμαι πιο ευέλικτη και να προσαρμόζομαι σε νέες καταστάσεις αντί να προσπαθώ να τις αλλάξω. Αυτό ήταν και το πιο σημαντικό μάθημα για μένα από την εγκυμοσύνη μου , οτι τα πράγματα αλλάζουν, είτε λόγω κάποιας εξωτερικής παρέμβασης , είτε απλά επειδή στο πέρασμα του ο χρόνος μεταβάλει τα πάντα , και εμείς οφείλουμε να ζήσουμε την κάθε αξιόλογη στιγμή, μικρή ή μεγάλη, προσέχοντας μήπως άθελά μας την προσπεράσουμε, να την αφουγκραστούμε και να κρατήσουμε στη μνήμη μας την όψη, τη μυρώδια της , γιατί αυτές οι μικρές στιγμές είναι που κάνουν όλα τα μικρά και μεγάλα βάσανα που περνάμε να αποκτούν κάποια αξία. Και πιστέψτε με, η εγκυμοσύνη είναι γεμάτη από τέτοιες στιγμές…! Λία Κ.
